از دور ریختن عقایدی که بمن تلقین شده بود آرامش مخصوصی

در خودم حس میکردم تنها چیزی که از من دلجویی میکرد امید نیستی پس از مرگ بود.

***

در رختخوابم میغلتم، یادداشتهای خاطره ام را به هم میزنم،

اندیشه های پریشان و دیوانه مغزم را فشار میدهد.

پشت سرم درد
میگیرد، تیر می کشد،

شقیقه هایم داغ شده، به خودم می پیچم.

لحاف را جلو چشمم نگه میدارم، فکر میکنم - خسته شدم،

خوب بود میتوانستم کاسه سر خود را باز کنم و همه این توده

نرم خاکستری پیچ پیچ کله خودم را درآورده بیاندازم دور،

بیندازم جلو

سگ...


                                                                                    زنده بگور / صادق هدایت

***

«من تظاهر به شادی می‌کنم تا بتوانم در پس آن محو شوم.
خنده من دیواری سیمانی است.
این دیوار سیمانی هم چیزی نیست جز توهم که دیر یا زود فرو می‌ریزد،
 چون درون و بیرون به هم آمیخته‌اند.
اگر از هم جدایشان کنی، با دو چهره گمراه‌کننده
 مساله‌ای روبه‌رو می‌شوی که فقط می‌شود تحملش کرد، نه حل.»

***

«شما نمی‌دانید چه قدرتی در سکوت نهفته است. پرخاش، معمولاً چیزی جز تظاهر نیست؛

تظاهری که با آن می‌خواهیم ضعف‌مان را در برابر خود و جهان، پرده‌پوشی کنیم.

نیروی واقعی و پایدار، تنها در تحمل است.

فقط ضعفا هستند که بی‌صبر و خشن واکنش نشان می‌دهند

و با این رفتار، وقار بشری خود را ضایع می‌کنند.»

***

 -‌ «دشنام چیز وحشت‌زایی است.

دشنام، بزرگ‌ترین ابداع بشر یعنی زبان او را، ضایع می‌کند.»

***

 -‌ «خانه و زندگی؟ من با پدر و مادرم زندگی می‌کنم،

همین و بس.

البته اتاق کوچکی مخصوص به خود دارم.

ولی این پناهگاهی است که در آن‌جا می‌توانم ناآرامی درونم را پنهان کنم

و هر چه بیش‌تر گرفتارش شوم.»

هر كس مطابق افكار خودش دیگری را قضاوت می كند .