خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
در میان پاره نوشته های بازمانده از نیچه،از جمله شعری خطاب به حافظ هست:
" به حافظ،پرسش یک آبنوش"
آن می خانه ای که تو از بهرِ خویش بنا کرده ای
گنجاتر از هر خانه ای ست،
می ای که تو در آن پرورده ای
همه-عالم آن را سَر کشیدن نتواند.
آن پرنده ای که[نام اش] روزگاری ققنوس بود،
در خانه میهمانِ توست،
آن موش که کوه زاد،
همان- خود تو ای!
همه و هیچ تو ای،می و می خانه تو ای،
ققنوس تو ای،موش تو ای،کوه تو ای،
که هماره در خود فرومی ریزی و
هماره از خود پَر می کشی-
ژرف ترین فرورفتگیِ بلندی ها تو ای،
روشن ترین روشنیِ ژرفناها تو ای،
مستیِ مستانه ترین مستی ها تو ای
-تو را، تو را-با شراب چه کار؟
(منبع:مقاله ی "نیچه و ایران"-داریوش آشوری)
ادامه مطلب
