از کامو می پرسند : تو که در جهان مسئولی را نمی شناسی و به خدا معتقد نیستی ، و برای خودت طرف مقابلی قائل نیستی که اعتراضت را بشنود ، پس فریاد اعتراضت ، چه معنایی میتواند داشته باشد؟ وقتی معتقدی که گوشی برای شنیدن نیست ، چه دلیلی هست برای اعتراض کردن و فریاد کشیدن؟می گوید :
اعتراض نمی کنم تا مخاطبی بیابم یا مسئولی را بیدار کنم و یا سرزنش کنم ، اعتراض میکنم چون نمیتوانم اعتراض نکنم ؛ اعتراض میکنم که اگر نکنم ، نظامی را که بر انسان حاکم است ، و وضع موجود را پذیرفته ام و بدان تسلیم و با آن همراه شده ام ، در حالی که میخواهم نفی کننده باشم ، نه تسلیم شونده و پذیرنده .
 

هر کجا هستم باشم      زمین مال من است پنجره،فکر،هوا ، عشق ،زمین مال من است          زندگی رسم خوشایندی است          زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ             پرشی دارد اندازه عشق          زندگی چیزی نیست که لب تاقچه عادت از یاد من و تو برود   زندگی خالی نیست مهربانی هست ،سیب هست          ایمان هست              آری تا شقایق هست زندگی باید کرد

یاد من باشد هرچه پروانه که می افتد در آب زود از آب درآرم  یاد من باشد کاری نکنم که به قانون زمین بر بخورد یاد من باشد  تنها هستم   ماه بالای سر تنهای است 

من هیچ راه مطمئنی به سوی خوشبختی نمی شناسم.
اما راهی را می شناسم که به ناکامی منجر می شود،
گرایش به خشنود ساختن همگان

جهان سوم جایی است که هر کسی بخواهد مملکتش را آباد کند،خانه‌اش خراب می‌شود
و هر کسی بخواهد خانه‌اش آباد باشد باید در تخریب مملکتش بکوشد.

دنیا جای خطرناکی برای زندگی است.
نه به خاطر مردمان شرور،
بلکه به خاطرکسانی که شرارتها را می بینند و کاری درمورد آن انجام نمی دهند.

حلقه دل زدم شبي در هوس سلام دل

بانگ رسيد کيست آن گفتم من غلام دل

شعله نور آن قمر مي‌زد از شکاف در

بر دل و چشم رهگذر از بر نيک نام دل

موج ز نور روي دل پر شده بود کوي دل

کوزه آفتاب و مه گشته کمينه جام دل

عقل کل ار سري کند با دل چاکري کند

گردن عقل و صد چو او بسته به بند دام دل

رفته به چرخ ولوله کون گرفته مشغله

خلق گسسته سلسله از طرف پيام دل

نور گرفته از برش کرسي و عرش اکبرش

روح نشسته بر درش مي‌نگرد به بام دل

نيست قلندر از بشر نک به تو گفت مختصر

جمله نظر بود نظر در خمشي کلام دل

جمله کون مست دل گشته زبون به دست دل

مرحله‌هاي نه فلک هست يقين دو گام د