زن ها ... تا حالا به زن ها فكر كردي؟ كي خلقشون كرده؟ خدا بايد يه نابغه بوده باشه

فیلم بوي خوش زن

آل پاچينو

نيما يوشيج در جشن يك سالگي فرزندش نوشت:
پسرم!
يك بهار، يك تابستان ، يك پاييز و يك زمستان را ديدي!
از اين پس همه چيز جهان تكراريست جز مهرباني....

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

وین حل معما نه تو خوانی و نه من

از پس پرده گفتگویه من و تو

فردا چو پرده بیفتد نه تو مانی و نه من

در زندگی زخمهايی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته در انزوا می خورد و میتراشد.
اين دردها را نمیشود به کسی اظهار کرد

صادق هدایت

دراین زمانه‌ی بی‌های‌وهوی لال‌پرست
خوشا به حال کلاغان قیل‌وقال‌پرست

چگونه شرح دهم لحظه لحظه‌ی خود را
برای این همه ناباور خیال‌پرست

به شب‌نشینی خرچنگ‌های مردابی
چگونه رقص کند ماهی زلال‌پرست

رسیده‌ها چه غریب و نچیده می‌افتند
به پای هرزه‌علف‌های باغ کال‌پرست

رسیده‌ام به کمالی که جز اناالحق نیست
کمال دار برای من کمال پرست

هنوز زنده‌ام و زنده بودنم خاری‌ست
به تنگ‌چشمی نامردم زوال‌پرست

محمد علی بهمنی

من زندگی را دوست دارم
ولی از زندگی دوباره می ترسم!
دین را دوست دارم
ولی از كشیش ها می ترسم!
قانون را دوست دارم
ولی از پاسبان ها می ترسم!
عشق را دوست دارم
ولی از زن ها می ترسم!
كودكان را دوست دارم
ولی از آینه می ترسم!
سلام را دوست دارم
ولی از زبانم می ترسم!
من می ترسم ، پس هستم
این چنین می گذرد روز و روزگار من
من روز را دوست دارم
ولی از روزگار می ترسم   

در میان پاره نوشته های بازمانده از نیچه،از جمله شعری خطاب به حافظ هست:

" به حافظ،پرسش یک آبنوش"

آن می خانه ای که تو از بهرِ خویش بنا کرده ای
گنجاتر از هر خانه ای ست،
می ای که تو در آن پرورده ای
همه-عالم آن را سَر کشیدن نتواند.
آن پرنده ای که[نام اش] روزگاری ققنوس بود،
در خانه میهمانِ توست،
آن موش که کوه زاد،
همان- خود تو ای!
همه و هیچ تو ای،می و می خانه تو ای،
ققنوس تو ای،موش تو ای،کوه تو ای،
که هماره در خود فرومی ریزی و
هماره از خود پَر می کشی-
ژرف ترین فرورفتگیِ بلندی ها تو ای،
روشن ترین روشنیِ ژرفناها تو ای،
مستیِ مستانه ترین مستی ها تو ای
-تو را، تو را-با شراب چه کار؟

(منبع:مقاله ی "نیچه و ایران"-داریوش آشوری)

وقتی انسانی دروغ میگوید
بخشی از وجود خودش را به قتل میرساند

اینها مرگ هایی کمرنگ هستند که:
انسان به اشتباه زندگی میخواند

کلیف برتون

ماني و مار مي شوم

نقش و نگار مي شوم

 نقش و نگار اگر تويي

 آينه كار مي شوم

 نقش تو و نامه اگر

  نامه اگر نگار و نقش
نامه نگار مي شوم 

 نقش و نگار اگر تويي
دست به كار مي شوي

 نقش و نگار اگر منم
دست به كار مي شوم

  نقش و نگار اگر تويي
نقش شكار تو منم 

صيد نگار تو منم
بَه چه شكار مي شوم

  نقش و نگار اگر تويي
زخم هزار نقش تو،

 نقش تو و نگار زخم
زخم هزار مي شوم 

 نقش و نگار اگر تويي
خال نگار نقش تو

 رهن قمار و نقش خال
رهن قمار مي شوم

 نقش و نگار اگر تويي
ماني و نقش مار اگر

ماني و مار نقش و نقش
ماني و مار مي شوم

 نقش و نگار اگر تويي

علي سيران

من دلم ميخواهد خانه اي داشته باشم پر دوست
كنج هر ديوارش دوستانم بنشينند آرام
گل بگو گل بشنو
هر كس ميخواهد وارد خانه پر مهر و صفامان گردد
شرط وارد شدنش شست و شوي دلهاست
شرط آن داشتن يك دل بي رنگ و رياست
بر درش برگ گلي مي كوبم
و به يادش با قلم سبز بهار مينويسم
خانه ي دوست اينجاست
تا كه سهراب نپرسد ديگر
                                  خانه ي دوست كجاست...؟